Cyclus

Soms komt een plant zomaar weer in de mode, na geruime tijd een sluimerend bestaan te hebben geleid in tuinen van tuiniers die weigeren aan modetrends mee te doen. Opeens mag hij van de ‘un-coole’ lijst af, zoals ze die bij “Top Gear” (Engels tv-programma over auto`s) hanteren.

Zo`n plant is de cyclaam . En dan bedoel ik niet de kamerplant met nog altijd een hoog bejaardengehalte (Cyclamen persicum) maar de tuincyclaam: Cyclamen coum of ook Cyclamen hederifolium, al naar gelang de bloeitijd. In Rotterdam zijn de winterbloeiende in groten getale in plantenbakken aangeplant. Een beetje fantasieloos vind ik, zo zonder enig gezelschap van andere planten, maar absoluut zeer trendy.

In Trompenburg Tuinen staan Cyclamen hederifolium al tientallen jaren onder struiken en bomen, op droge plekjes met een lekkere humuslaag, nét wat ze willen. Daar breiden ze zich (met hulp van de mieren die als echte zoetekauwen op het suikerrijke slijm van de zaden afkomen) gestaag uit.. Hederifolium betekent: ‘met blad als van de klimop’ maar de grootte en vorm kunnen behoorlijk variëren. Ook de bladtekening is zeer divers; het lijkt wel of iemand op de computer alle mogelijke variaties met zilverwit op groen heeft uitgeprobeerd. Bijvoorbeeld bij C. hederifolium ‘Nettleton Silver’ is het blad compleet zilver wit. Bescheiden zijn de bloemen maar nog bloeiend in november, grauwste aller maanden, ook heel fleurig. Hun bloemblaadjes zijn net hondenoortjes die grappig rechtop staan. De bloemkleuren zijn, purper, rood, roze en wit in allerlei variaties met vaak een donkere vlek op het bloemblad. Deze soort komt voor in het noordelijke deel van het Middellandse Zeegebied en is al sinds de 16de eeuw in cultuur. Tegen eind augustus gaat hij bloeien en kan daar tot in november mee doorgaan.

Net iets later bloeit C. cilicium uit Zuid-Turkije, van september tot december. Schud de uitgedroogde kerstboom maar over hem uit want hij is gek op dennennaalden.

Alle cyclamen houden trouwens van kalk dus kom maar op met die eierschalen!

Van laat december tot in april bloeit C. coum (wordt uitgesproken als co-um). Dat is nou net een tijd dat je wel eens een bloemetje wilt zien. Deze soort komt voor van Noord-Turkije tot in Noord-Israël. Geen wonder dus dat er een grote variatie is binnen deze soort. Ook hiervan zijn er diverse met zilverachtig blad, of beter: als van tin: pewter in het Engels. Bijvoorbeeld C. coum ‘Pewter Leaf’. Ze zijn absoluut winterhard maar dat geldt vooral onder een dik pak sneeuw, dus enige beschutting kan geen kwaad. En voor allemaal is goede drainage van, letterlijk, levensbelang. Mooie voorbeelden van Cyclamen coum zijn op dit moment te bewonderen in de schaal bij de entree van Trompenburg en gelukkig ook aldaar te koop!

Winnefred